woensdag 7 juli 2010

Aandacht

Ik snap de finesses van het aandacht geven niet. Aandacht geven, dan weer negeren en vervolgens weer aandacht geven. Die regel kan mijn rationeel verstand maar niet vatten. Waarom dat af en aan? Is een constant gevoel van aandacht geven niet beter? Altijd wat, zonder te overdrijven. 

Ik persoonlijk heb het in ieder geval liever zo. Als ik van mensen plots heel veel aandacht krijg, waarna die even snel weer verdwijnt om later weer in volle hevigheid over mij heen te walsen, dan voel ik mij ongemakkelijk. Dan wringt het en komen er vragen in mij op zoals: 'hmm, wat heeft die plots nodig' of 'waarom nu weer zo familiair doen terwijl ik een half jaar niks gehoord heb van je'. En ik weet goed genoeg dat daar niet altijd kwade bedoelingen achter zitten, maar het is duidelijk dat ik iemand ben die liever een vrij constante hoeveelheid aandacht krijg. Hoog genoeg, zonder overdrijven. Aandacht krijgen betekent niet dat ik iedere week die persoon wil zien en er op stap mee wil gaan. Nee, zeker niet. Een sms-je af en toe, of een kort mailtje is ook aandacht.

Alleen heb ik het moeilijker met aandacht geven. Overdrijf ik niet soms? Of geef ik stelselmatig te weinig aandacht? Geen idee. Of hoe weet je of die andere persoon iemand is die ook een constante hoeveelheid aandacht nodig heeft, of niet? Wat als je iemand constante aandacht geeft, zonder dat die daar behoefte aan heeft? Wordt die persoon mij da niet beu? Hoe weet je dat waar de grenzen liggen: de grens van te weinig aandacht, en de grens van te veel aandacht. Voor mij is het écht niet duidelijk.Vandaar ook dat ik momenteel even geen raad weet. Moet ik nu sms-en of haar een mailtje sturen? Of moet ik wachten? Zoja, hoelang nog? Moet ik haar nu het initiatief laten?

Weer een typische post van mij: posten op het moment dat ik me niet zo goed in mijn vel voel, dat ik snak naar aandacht en een post met de ene vraag na de andere... Maar ei, that's me hé.

Kom maar af met de goeie raad :)

groet,
Tom


4 opmerkingen:

  1. Ah! Je schrijft al terug!
    En wat zegt je gevoel, dat is vaak een betere raadgever dan je ratio? Trouwens, als je je nu al gaat aanpassen aan wat je meent te denken dat ze wil, is de spontaniteit wel een beetje zoek, nee?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. bwa, het is nu niet specifiek op dat meisje hoor, het is gewoon een algemeen gevoel dat ik vaak heb. Wanneer 'overdrijf' je in aandacht, en wanneer niet?

    Mensen die mij liggen krijgen aandacht, gemeende aandacht. Dat zie je in de dingen die ik dan doe. Alleen merk ik dat mensen daar niet altijd even goed mee omkunnen omdat ze dat vaak niet gewoon zijn, terwijl het voor mij de gewoonste zaak van de wereld is. Misschien worden mensen er wel door afgeschrikt soms, ik weet het niet. (mensen die mij niet liggen, die krijgen gewoon géén aandacht. Daar is het simpel :p)

    En mij emoties maken géén kans tegen mijn ratio. Dat is niet altijd een voordeel, om het maar zacht uit te drukken :)

    groet,
    tom

    BeantwoordenVerwijderen
  3. In 't algemeen? 't Is geven en nemen, schenken en ontvangen, ... Wanneer veel trop wordt, zullen ze het wel aangeven/een pauze inlassen. En als je twijfelt: gewoon vragen. Met een lief berichtje doe je toch geen kwaad :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Al die vragen buitengooien en op het gevoel afgaan...Als ge NU zin hebt om te sms-en, NU sms-en...Fuck al die regels over wanneer het wel en niet kan/mag/moet! :)

    BeantwoordenVerwijderen